Sinfonia Concertante & Suite For Cello Solo & Sonata For Cello Solo

American Record Guide

Wispelwey can always be heard clearly; his intonation is generally good, and he’s put a lot of thought into how he varies his tone on the different phrases… His playing is detailed and expressive.(…)

Res Musica

Le son puissant et mat du musicien néerlandais correspondant parfaitement aux exigences de cette partition sombre et sa technique imparable fait un sort au défi que représente cette pièce hérissée de difficultés. L’Orchestre Philharmonique de Rotterdam qui depuis les années Gergiev connaît bien les moindres recoins de la musique russes, offre une belle palette de couleurs et un engagement total sous la baguette d’un autre chef russe: Vassily Sinaisky. (…)

En complément, l’artiste propose deux petits bis. Il s’agit de partitions contemporaines à la symphonie concertante: une Suite de Tcherepnine et la Sonate pour violoncelle seul de George Crumb. Deux partitions qui sonnent de manière fort différente mais qui témoignent de la curiosité et le la largesse d’esprit du musicien.

De Gelderlander

Wispelwey, verzekerd van een temperamentvolle begeleiding door het Rotterdams Philharmonisch Orkest, voelt zich hier als een vis in het water en tekent voor een klassieke uitvoering. Indrukkend is ook de aanvulling met werken van Tsjerepnin en Crumb.

Gramophone

Wispelwey comes closest to the mark in Prokofiev’s troublesome concerto (…)
Awards 2009

Audiophile Audition

Maybe the finest sound ever given to the Prokofiev. Pieter is one of the greatest cellists currently sawing away, and his command of this music is evident. If you want a particularly virtuosic performance in fantastic sound, this Channel Classics release won’t let you down.

BBC Music Magazine

very impressive achievement (…)
(…) Wispelwey is particularly good at creating a sense of coherence in the cadenza passages (…)
(…) The two unaccompanied cello pieces provide an extremely enterprising coupling. Wispelwey draws wonderfully haunting melodic line through the
Oriental inflections of the Tcherepnin, while the Crumb, an early work by Bartok, is no less compelling.

Klassieke Zaken

vrijwel iedere noot ademt een innige vertrouwdheid met het instrument. Wispelwey toont zich technisch heer en meester (…)
een aanrader!

The Philadelphia Inquier

) excellent new performance which is truly able to encompass the sprawling piece. No Prokofiev gesture is too large or oblique for Wispelwey to find any number of telling details. (…)

Opus Klassiek

Wispelwey pakt de Sinfonia Concertante overrompelend aan. De celloklank is rijk en sonoor, de vele voetangels en klemmen die Prokofjev – op Rostropovitsj’ vakkundig advies – listig heeft opgesteld, gaat hij onverschrokken te lijf. Hij pakt de scherpe randjes met volle handen aan, zonder dat de vele subtiele details en de lyrische component eronder lijden, integendeel. Het Rotterdams Philharmonisch onder Sinaiski laat horen hoe het dankzij Gergjev geleerd heeft Prokofjev te spelen: ritmisch scherp, sardonisch en al evenmin als Wispelwey bang uitgevallen. (…)

(…) Interessant vind ik de sonate van George Crumb, een nogal onkarakteristiek jeugdwerk uit 1958, maar spannend van begin tot eind. En dat komt vast ook door het superieure spel van Wispelwey. Je komt er niet gauw van los. De opnameklank van deze hybride sacd is mooi, ruimtelijk, voordelig voor de celloklank en mooi doortekend in het orkest.

HVT

Luister en bewonder de solistisch capaciteiten van Wispewey op zijn ‘Guadagnini’ cello

Opus HD

The cellist Pieter Wispelwey is, once again, in total harmony with these three composers, and his playing offers the perfect mix of inspiration that is both profound and spontaneous, as is Prokofiev’s score, which he describes as such: “Prokofiev was a musical polyglot. His Concerto Symphony is a continent without borders, a trip through style, language, time and tradition, like post-modernism before post-modernism, savage, classic, exotic, frenzied, surprising, and of course Russian.” Here then is an impressive SACD, with a delightful combination of works, that cannot be ignored.

Opus HD

een stuk dat op leven en dood moet worden bevochten, maar de musicus die aan de reis begint, wacht de verbluffendste avonturen. Pieter Wispelwey, opzwepend gesecondeerd door het Rotterdams Philharmonisch Orkest ging de uitdaging aan en de liveopname zorgt voor veertig buitengewoon enerverende minuten. Wat een grandeur, wat een verlokking, wat een inkervende emotionaliteit ParoolLe violoncelliste Pieter Wispelwey est, une nouvelle fois, en harmonie totale avec ces trois compositeurs, et son jeu offre la parfaite mesure d’une inspiration à la fois profonde et spontanée. A l’image de la partition de Prokofiev qu’il décrit ainsi : « Prokofiev était un polyglotte musical. Sa symphonie Concertante est un continent sans frontière, un voyage à travers style, langage, temps et tradition, tel un état postmoderne avant la lettre, sauvage, classique, exotique, effréné, surprenant et naturellement russe ». Voici donc un SACD de premier plan, au couplage plus que réjouissant, que l’on ne saurait ignorer.